Dla Rodziców

Poniżej zamieszczamy informacje o produkcie ubezpieczeniowym następstw nieszczęśliwych wypadków dzieci, młodzieży, osób uczących się oraz personelu w placówkach oświatowych.

Trudny okres dojrzewania. Rozmowa z nastolatkiem

    Dojrzewanie to okres intensywnego wzrostu i przemian w organizmie. Hormony "buzują", wpływając na zmienność nastrojów i większą drażliwość. Poza tym dorastające dziecko chciałoby mieć więcej wolności i zaufania. Chce być poważnie traktowane. Tymczasem my, rodzice, coraz więcej od niego wymagamy, stosujemy coraz więcej zakazów i obciążamy je nowymi obowiązkami. Dlatego rodzi się bunt. Będzie przybierał na sile, jeśli nie okażemy dziecku zrozumienia. Nastoletnie dziecko czuje swoją odrębność i chce ją zaznaczyć. Zaczyna od tego, co najłatwiejsze. Odmienny ubiór, fryzura na irokeza, kolczyk w nosie, tatuaż, mroczny wystrój pokoju itp. mają podkreślić jego indywidualność, zakomunikować oddzielenie się od rodziców. Wyglądem i zachowaniem nastolatek krzyczy: "Hej, staję się dorosły, mam swoje zdanie, swoje potrzeby i problemy. W moim życiu dzieje się tak wiele, trudno mi sobie z tym wszystkim poradzić...". Okres dojrzewania nastolatka to trudny czas dla rodziny.  Ten trudny czas można przetrwać, trzeba tylko wiedzieć jak.

Ważne:

• Najpierw wysłuchaj. Pozwól mu przedstawić swój punkt widzenia.

• Nie przerywaj komentarzami. Zadawaj pytania. Jeśli widzisz, że dziecko ma problem z odpowiedzią, nie nalegaj. Może za kilka minut będzie gotowe ci odpowiedzieć. Naciskając, tylko je zniechęcisz.

• Nie musisz się zgadzać z tym, co nastolatek mówi, ani ulegać wszystkim jego prośbom i naciskom. Nie pozwól, by tobą manipulował. Ale pamiętaj o argumentach. Unikaj słów: "Zabraniam ci i koniec".

• Nie podnoś głosu. Rozmawiaj spokojnie. "Rozumiem cię, ale...", "Podobają mi się twoje argumenty, jednak mnie nie przekonałeś, wrócimy do tej rozmowy za rok".

• Jeśli czegoś dziecku zabraniasz, uzasadnij dlaczego. Przyznaj: "Martwię się o ciebie. Nie chce cię puścić na ten koncert, bo nie jestem w stanie zapobiec temu, co może cię tam spotkać". Dziecko poczuje, że się o nie troszczysz. Może zaproponuj, że je na ten koncert zawieziesz i odbierzesz.

• Zadziw trochę swoje dziecko, zaskocz. Potraktuj problem z humorem. Rozładuj napięcie, niech dziecko wie, że ma fajnego rodzica.

• Nie mów: "Ja w twoim wieku, to...", ani "Mnie było gorzej, ty masz wszystko" - to na nic. Lepiej zabierz dziecko na zakupy, pokaż, ile coś kosztuje i jak długo trzeba na to pracować.

• Nie wygłaszaj wykładów ani nie zwracaj się jak do malucha. Traktuj dziecko jak partnera. Tłumacz w sposób prosty, zrozumiały.

Grażyna Grudzińska, http://www.poradnikzdrowie.pl/psychologia/wychowanie/nastolatek-na-wojennej-sciezce-czyli-trudny-okres-dojrzewania_34593.html, 20.01.2017

Co należy wiedzieć i co należy robić, aby chronić dziecko przed narkotykami

   Narkotyki mogą (choć nie powinny) być dostępne wszędzie: w szkole, na ulicy, w dyskotece. Wcześniej czy później kontakt z nimi może się przydarzyć każdemu dziecku, także Twojemu. Stanowią realne niebezpieczeństwo, nawet jeśli dziś myślisz sobie: „Mój syn, moja córka nigdy tego nie zrobi...”. Powinieneś jednak zdawać sobie sprawę, że wiele zależy od Ciebie. To właśnie Ty możesz mieć ogromny wpływ na to, czy Twoje dziecko sięgnie po środki odurzające.

Co powinieneś wiedzieć ?

    Często dzieci wiedzą na temat narkotyków dużo więcej od nas, rodziców. Przeważnie jednak ich informacje wynikają z mitów krążących wśród młodzieży i nie są prawdziwe. Jeśli chcesz być dla dziecka autorytetem i partnerem podczas rozmów na ten temat, powinieneś:

• wykazać się rzetelną wiedzą na temat środków odurzających, aby umieć obalić fałszywe przekonania, jakie Twoje dziecko posiada na temat narkotyków;                                                          

  • nauczyć się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze, wskazujące na zażywanie środków odurzających.

   Podstawowe informacje dotyczące tego, jak zapobiegać uzależnieniom, jak rozpoznać, że dziecko sięgnęło po narkotyki i co zrobić w takiej sytuacji, znajdziesz w tej ściągawce, warto też przeczytać:

• Ruth Maxwell "Dzieci, Alkohol, Narkotyki",                                                                                     

 • Dimoff, S Carper "Jak rozpoznać, czy dziecko sięga po narkotyki",                                                                                           

  • Marzena Pasek "Narkotyki? Na pewno nie moje dziecko".

 Co można zrobić, aby zapobiegać?

Dbaj o dobry kontakt z dzieckiem. Powinieneś jak najczęściej:                                                          

• okazywać dziecku ciepło i czułość;                                                                                                    

 • rozmawiać, nie unikać trudnych tematów;                                                                                         

• słuchać uważnie i nie lekceważyć jego problemów, służyć radą;                                                                          

 • nie oceniać i nie porównywać z innymi;                                                                                                         

• nie wyśmiewać, nie krytykować, nie stawiać zbyt wysokich wymagań;                                                       

• doceniać starania i chwalić postępy;                                                                                                   

• pomagać uwierzyć w siebie, uczyć podstawowych wartości;                                                             

• poznawać przyjaciół swojego dziecka;                                                                                                

• zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko;                                                                         

• wyrażać zdecydowanie negatywną postawę wobec narkotyków.

Sygnały ostrzegawcze, czyli na co należy zwrócić uwagę

      Pierwsze próby z narkotykami dziecko zwykle starannie ukrywa przed dorosłymi. Wszelkie niepokojące zmiany będzie Ci na pewno łatwiej zauważyć, jeśli masz z dzieckiem dobry kontakt, wiele ze sobą rozmawiacie i dużo czasu spędzacie razem. Pamiętaj jednak, że niektóre zachowania       i postawy mogą mieć inne przyczyny, takie jak kłopoty szkolne lub rodzinne, zranione uczucia, niepowodzenia w kontaktach z rówieśnikami i wiele innych, które należy traktować równie poważnie i starać się pomóc dziecku je rozwiązać.

Zmiany w zachowaniu

• nagłe zmiany nastroju i aktywności, okresy wzmożonego ożywienia przeplatane ze zmęczeniem i ospałością;

• nadmierny apetyt lub brak apetytu;

• spadek zainteresowań ulubionymi zajęciami;

• pogorszenie się ocen, wagary, konflikty z nauczycielami;

• izolowanie się od innych domowników, zamykanie się w pokoju, niechęć do rozmów;

• częste wietrzenie pokoju, używanie kadzidełek i odświeżaczy powietrza;

• wypowiedzi zawierające pozytywny stosunek do narkotyków;

• bunt, łamanie ustalonych zasad, napady złości, agresja;

• nagła zmiana grona przyjaciół na innych, zwłaszcza na starszych od siebie;

• niewytłumaczone spóźnienia, późne powroty lub też noce poza domem;

• kłamstwa, wynoszenie wartościowych przedmiotów z domu;

• tajemnicze, krótkie rozmowy telefoniczne, nagłe wyjścia.

Zmiany w wyglądzie zewnętrznym

• nowy styl ubierania;

• spadek ciężaru ciała, częste przeziębienia, przewlekły katar, krwawienie z nosa, bóle różnych części ciała, zaburzenia pamięci oraz toku myślenia;

• przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice;

• bełkotliwa, niewyraźna mowa;

• słodkawa woń oddechu, włosów, ubrania, zapach alkoholu, nikotyny, chemikaliów;

• ślady po ukłuciach, ślady krwi na bieliźnie, "gęsia skórka";

• brak zainteresowania swoim wyglądem.

Narkotyki lub przybory do ich używania

• fifki, fajki, bibułki papierosowe;

• małe foliowe torebeczki z proszkiem, tabletkami, kryształkami lub suszem;

• kawałki opalonej folii aluminiowej;

• białe lub kolorowe pastylki z wytłoczonymi wzorami;

• leki bez recept;

• tuby, słoiki, foliowe torby z klejem;

• igły, strzykawki.

Im głębsza faza uzależnienia, tym objawy choroby są bardziej widoczne, wynikają z utraty kontroli nad braniem środków odurzających. Wzrasta ryzyko przedawkowania i śmierci.

Co zrobić, gdy dziecko ma już za sobą pierwszy kontakt z narkotykami?

   Może się zdarzyć, że mimo Twoich najlepszych starań, uwagi i znajomości problemu, Twoje dziecko sięgnie po narkotyki. Nie możesz wtedy:

• wpadać w panikę i przeprowadzać zasadniczych rozmów z dzieckiem, kiedy jest ono pod wpływem środka odurzającego;

• udawać, że to nie prawda, nie wierzyć w przedstawione fakty, bezgranicznie ufać dziecku;

• usprawiedliwiać dziecka, szukając winy w sobie lub np. złym towarzystwie;

• wierzyć zapewnieniom dziecka, że ma kontrolę nad narkotykami i, że samo sobie poradzi z tym problemem;

• nadmiernie ochraniać dziecka przed konsekwencjami używania narkotyków, np. pisać usprawiedliwień nieobecności w szkole spowodowanych złym samopoczuciem po zażyciu środków odurzających, spłacać długów dziecka;

• poddawać się! 

Musisz koniecznie

• wysłuchać dziecko i spokojnie z nim porozmawiać;

• zastanowić się, dlaczego dziecko sięga po narkotyki, czy powody nie są związane z sytuacją  w waszej rodzinie - jeśli tak pomyśl, co można zmienić;

• działać! - nie liczyć na to, że problem sam się rozwiąże, szukać pomocy specjalistów;

• wspólnie ze specjalistą i z dzieckiem ustalić reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegać;

• stosować zasadę "ograniczonego zaufania" - starać się zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko.

To trudny problem dla całej rodziny, dlatego szukaj pomocy także dla siebie i bliskich. Skorzystajcie z pomocy terapeuty, a także z doświadczeń innych rodzin, które miały podobne problemy.

Narkotyki i prawo

   Łamanie prawa przez dziecko biorące narkotyki związane bywa zwykle ze zdobywaniem pieniędzy. Mogą więc zdarzać się kradzieże, wynoszenie z domu wartościowych rzeczy, handel narkotykami, a także bójki i prostytucja. Może zdarzyć się również, że Twoje dziecko samo nie zażywa narkotyków, a jedynie handluje nimi dla chęci zysku. Powinno Cię zaniepokoić, jeśli zauważysz, że posiada pieniądze z niewiadomego źródła, kupuje nowe, czasem drogie rzeczy, prowadzi niejasne interesy z kolegami.

Gdzie szukać pomocy ?

    Zawsze możesz najpierw zadzwonić do telefonu zaufania, który działa na Twoim terenie. Jest to wygodna forma uzyskania informacji. Możesz zachować anonimowość i zadzwonić o dowolnej porze. Telefon zaufania czynny jest całą dobę. Numer telefonu: Ogólnopolski Telefon Zaufania Narkotyki  – Narkomania 801 199 990. Telefon zaufania oferuje profesjonalną pomoc w zakresie informacji, porad, wsparcia psychologicznego dla osób uzależnionych od narkotyków; osób okazjonalnie używających narkotyków; rodziców i przyjaciół osób używających narkotyków; pedagogów, nauczycieli, wychowawców; wszystkich innych osób zainteresowanych tym problemem. 

   Możesz szukać specjalistycznej pomocy w  Ośrodku Leczenia Uzależnień MONAR w Ostrołęce ul. Inwalidów Wojennych 21 monar-oka@wp.pl

Kontakt: 29 764 39 70

Kontakt rodziców z pacjentami: 515 874 709

      Istnieje także wiele stowarzyszeń i fundacji zajmujących się problematyką narkomanii. 800-12-02-89 Stowarzyszenie KARAN (pomoc związana z narkotykami). Prowadzą one działalność  w zakresie edukacji, profilaktyki oraz rehabilitacji osób uzależnionych od narkotyków. W ich placówkach terapeuci udzielą wszelkich informacji, konsultacji i porad, pomogą załatwić leczenie  i ośrodek dla osoby uzależnionej. W ramach działalności profilaktycznej prowadzą kluby i świetlice dla dzieci i młodzieży, gdzie można znaleźć pomoc psychologiczną i ofertę ciekawych form spędzenia wolnego czasu.

http://www.ptzn.org.pl/n_drodzicow.html, 20.01.2017